(Stredni Kolowy Obrneni Transporter – średni kołowy transporter opancerzony)

W 1955 r. rozpoczęto w Czechosłowacji prace nad transporterem SKOT którego konstrukcja nie odbiegała od światowych standardów pod względem funkcjonalności i opancerzenia ale miała też jedną wadę, której w porę nie zauważono – rozstaw kół był mniejszy, niż gąsienic czołgów i wozów bojowych stosowanych wtedy w Układzie Warszawskim co utrudniało jazdę w kolumnach i korzystanie z mobilnych mostów.

Jak to w czasach realnego socjalizmu bywało, prototyp powstał dopiero w 1961 roku ale ze względu na wysokie właściwości trakcyjne - 8 niezależnie napędzanych kół, centralny system ich pompowania i bardzo dobry silnik Tatry  -  Polska podjęła decyzję o wspólnej produkcji i rozwoju SKOT-a na potrzeby polskiej armii.
Prace przyspieszyły i w roku 1963, produkowany w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie, transporter trafił na uzbrojenie LWP a defilada w roku 1964 była jego publiczną premierą.

Na tym etapie powstała najpopularniejsza wersja 2A, uzbrojona w wieżę z wielkokalibrowym karabinem maszynowym KPWT kal. 14,5 mm i sprzężony z nim karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm.

SKOT, wyprodukowany w ilości 4500 sztuk (2500 polska strona) zabierał na pokład 10 żołnierzy desantu + 2 osobową załogę, posiadał zabezpieczenia przed skutkami działań broni ABC i miał możliwość pływania.

Stał się platformą dla ponad 20 różnych wersji i przed erą BWP-1 był podstawą polskich i czechosłowackich jednostek zmechanizowanych a w miarę wycofywania, odsprzedawany do wielu krajów arabskich i Indii.

Autorem grafiki jest Mariusz Foltak